ماشین بیهوشی

ماشین بیهوشی

ماشین بیهوشی : اصول بیهوشی : منظور از بیهوشی کاهش سطح هوشیاری بیمار است تا حدی که حواس

(به خصوص حس درد ) فعالیتی نداشته باشد. بصورت کلی دو نوع بیهوشی عمومی و بیهوشی منطقه ای

داریم.در بیهوشی عمومی بیمار کاملأ هشیاری خود را از دست می دهد و چیزی به خاطر ندارد ولی در

بیهوشی منطقه ای مانند بیهوشی نخاعی با تزریق داروهای بیهوشی در ناحیه نخاع بخشی از بدن بی حس

می شود و سایر حواس بیمار مانند شنوایی و بینایی فعال است.

انتخاب نوع بیهوشی به نوع عمل و شرایط بیمار بستگی دارد.داروهای  بیهوشی عموما به صورت استنشاقی و

به همراه اکسیژن تنفسی از طریق دستگاه بیهوشی وارد سیستم تنفسی بیمار می شود. داروهایی که

معمولا به عنوان داروهای بیهوشی استنشاقی استفاده می شوند شامل یک گاز( نیتروس اکسید N2O  ) و

یکی از چند نوع گاز بیهوشی (هالوتان – ایزوفلوران ، دزفلوران وسئوفلوران) می باشند.

ماشین بیهوشی

در ادامه تعریف سیستم بیهوشی میتوان گفت :

سیستم بیهوشی ترکیبی از ماشین بیهوشی و سیستم تنفس بیهوشی می باشد که اجازه رسیدن اکسیژن

و گازهای بیهوشی استنشاقی را به بیمار داده و در عین حال دی اکسید کربن بازدمی را خارج می کند. مواد

بیهوشی باعث کاهش نسبی تنفس و کم تحرکی عضلات شخص شده و به همین علت ضروری است برای

رساندن گازها،عملیات تنفس مصنوعی توسط تنفس بیهوشی (که شامل یک ونتیلاتور  اتوماتیک یا آمبوبگ

دستی است ) صورت گیرد.

در حالت تنفس دهی اتوماتیک از یک ونتیلاتور استفاده می شود که دارای مدهای اجباری CMV  و PCV  می

باشد (مدها به تفصیل در بخش ونتیلاتور توضیح داده شده است) و در برخی از نمونه های پیشرفته دستگاه

بیهوشی از مدهای پیشرفته تر نظیر SIMV و… نیز استفاده می گردد.

اجزای ماشین بیهوشی

1)منشأ گازهای فشرده شده ( شامل اکسیژن، هوا وN2O)

2)فلومترها جهت تنظیم میزان گازهای N20  و O2  و Air

3)تبخیر کننده ها یا وپورایزرها جهت تبخیر مایع داروهای بیهوشی که به عنوان داروهای بیهوشی استنشاقی

استفاده می شود.

فلومترها(جریان سنج ها)

فلومترهای تعبیه شده روی ماشین بیهوشی با کنترل دقیقی میزان جریان گاز را اندازه گیری می کنند.اندازه

گیری جریان گاز بر اساس این قانون است که با گذشتن جریان از منطقه ای دارای مقاومت، در برابر این

مقاومت فشاری به همان نسبت ایجاد می شود.جریان گاز به انتهای لوله ی شیشه ای که در وضعیت قائم

قرار گرفته وارد می شود و توپی شناور را به سمت بالا هدایت می کند.

خط وسط شناور به عنوان واحدی از جریان گاز بر حسب cc/min  یا liter/min  می باشد. نسبت بین فشار و

جریان بر اساس شکل لوله و خواص فیزیکی گاز تعیین می شود. در ابتدا فلومترها در کارخانه برای گازهای

موجود تنظیم می شوند.از آنجایی که هر گاز دارای چگالی و چسبندگی مشخص است، فلومتر برای دیگر

گازها قابل استفاده نمی باشد.

تبخیر کننده ها(Vaporizer)

داروهای بیهوشی تبخیری در درجه حرارت اتاق و فشار جو به فرم مایع هستند. تبخیر که تغییر شکل مایع به

بخار می باشد در محفظه ی بسته ای تحت عنوان تبخیر کننده صورت می گیرد.باید دقت و پیش بینی های

لازم برای غلظت بخار ناشی از تبخیر ماده بیهوشی که به بیمار می رسد صورت گیرد. در تبخیرکننده ها اغلب

از فلزی (مس – برنز) استفاده می شود که جهت کم کردن اتلاف حرارت دارای بیشترین هدایت حرارتی جریان

باشد. در نتیجه خروجی تبخیر کننده تقریبأ به صورت خطی بین 25 تا 30 درجه سانتی گراد تغییر می کند.

ویژگی‌های ایمنی در ماشین بیهوشی مدرن

بر اساس تجاربی که از خطاهای گذشته بدست آمده دستگاه‌های بیهوشی مدرن چند ویژگی جهت بالا بردن

امنیت مجهز شده‌اند که عبارتند از:

• اخطار ناشی از افت فشار اکسیژن (به اختصار OFWD): در ماشینهای قدیمی یک وسیله پنوماتیک به نام سوت ریچی قرار داشت، زمانی که فشار اکسیژن به میزانی کمتر از ۳۶ پوند بر اینچ مربعبرسد شروع به سوت زدن می‌کند اما در دستگاه‌های جدیدتر به جای آن قطعه یا حسگر الکترونیکی قرار داده شده‌است.

• قطع‌کننده جریان گاز دی نیتروژن مونوکسید (به اختصار OFPD): جریان گاز طبی دی نیتروژن مونوکسید به صورت کامل به فشار اکسیژن وابسته است. این مکانیزم در سطح تنظیم‌کننده اکسیژن انجام می‌شود. اساس آن بدین شکل است که تنظیم‌کننده جریان دی نیتروژن مونوکسید کاملاً به تنظیم‌کننده جریان اکسیژن وابسته است. به عنوان مثال زمانی که جریان اکسیژن قطع است جریان هیچ گاز دیگری برقرار نخواهد شد.

• اخطار مخلوط گازی هیپوکسیک: این مکانیزم از تحویل مخلوط گازی که میزانی کمتر از ۲۱ تا ۲۵ درصد اکسیژن داشته باشد جلوگیری خواهد کرد. در دستگاه‌های مدرن غیرممکن است که بتوان مخلوط گازی بدون اکسیژن به بیمار داد. در این دستگاه‌ها اکسیژن به‌طور خودکار به جریان گاز تازه افزوده خواهد شد حتی اگر متخصص بیهوشی تصمیم بگیرد به بیمار دی نیتروژن مونوکسید ۱۰۰ درصد بدهد.

• اخطار دستگاه تهویه مکانیکی: زمانی که فشار راه هوایی بالا یا پایین‌تر از حد استاندارد باشد دستگاه اخطار می‌دهد.

• وجود یک قفل بین دو تبخیرکننده: این مکانیزم جهت جلوگیری از تجویز هم‌زمان دو داروی بیهوشی استنشاقی در دستگاه بیهوشی قرار داده شده‌است.

• قرار دادن پین‌های اختصاصی به قسمت اتصال کپسول‌های گاز و دستگاه: اینکار باعث می‌شود نتوان کپسول‌های اشتباه را به دستگاه وصل کرد.

• NIST یا سیستم ایمنی بر اساس قطر (DISS): با استفاده از این سیستم قطر لوله‌های ورودی به دستگاه بر اساس اینکه حاوی چه نوع گازی باشند تفاوت دارد.

• شیر اتصالی به شیلنگ‌های دستگاه بیهوشی غیرقابل تعویض و اختصاصی هستند. در نتیجه احتمال تعویض اشتباه شیر یک شیلنگ از بین خواهد رفت.

نکته

تمام عملکردهای ماشین بیهوشی باید هربار توسط استفاده‌کننده از دستگاه چک شود، همچنین ماشین

بیهوشی و تمام وسایل جانبی آن باید به صورت دوره‌ای چک و کالیبره شود. ممکن است ماشینهای قدیمی

بعضی از ویژگی و اصلاحاتی که ماشینهای جدیدتر دارند را نداشته باشند. با این حال دستگاه‌های قدیمی

طوری طراحی شده بودند که بدون نیاز به جریان برق و با استفاده از فشار هوا کار کنند در صورتی که

دستگاه‌های جدید با جریان برق کار کرده و یک باتری پشتیبان دارند اما اگر این باتری هم خالی شود دستگاه از

کار خواهد افتاد.

در هرصورت دستگاه‌های بیهوشی مدرن همچنان اصول قدیمی کار دستگاه‌های بویل را حفظ کرده‌اند.

توصیه شده که قبل از هربار استفاده از ماشین بیهوشی دو نفر دستگاه را چک کنند، این کار باعث می‌شود

میزان خطرات و عوارض در حد بالایی کاسته شود.

نحوه راه اندازی ماشین بیهوشی را از طریق این لینک ببیند .