دفیبریلاتور (الکتروشوک)
دفیبریلاتور که با نام الکتروشوک شناخته می شود، دستگاهی است که فیبریلاسیون بطنی را از بین می برد.
فیبریلاسیون بطنی زمانی رخ می دهد که فیبرهای عضله قلب به صورت نامنظم منقبض می شود.
دفیبریلاتور جهت اصلاح این وضعیت به کار می رود. شوک اعمال شده به عضله قلب تمام فیبرهارا به طور
همزمان منقبض می کند و در نتیجه همه فیبرها به حالت اولیه می روند و امید است که بعد از آن به ریتم
طبیعی خود بازگردند.
اصول عملکرد دفیبریلاتور
دفیبریلاتور، دستگاهی است که شوک الکتریکی را به عضله قلب میرساند. قبل از ۱۹۶۰، این سیستم به
صورت AC ارائه میشود که جریان ۵ تا ۶ آمپر یا فرکانس ۶۰ هرتز را در مدت ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ میلی ثانیه در عرض
قفسه سینه بیمار اعمال میکردند. این روش عملاً موفقیت چندانی در اصلاحتارلرزه دهلیزی نداشت و اغلب
آریتمیهای جدیدتری ایجاد میکرد. دستگاههای امروزی که تکامل اساسی یافتهاند در زمان روشن بودن
دستگاه توسط خازنهای موجود در دستگاه، توانایی ذخیره ۴۰۰ ژول انرژی را دارا میباشند. از ۱۹۶۰ به بعد،
تارلرزهبرهای DC مختلف ساخته شد. این سیستمها شارژ dc را ذخیره میکند و روی بدن بیمار دشارژ
میشود. تفاوت عمده بین این دستگاهها، در شکل موج آنها است. متداولترین شکل موجها، موج wnها، تک
پالس، تاخیر مخروطی و ذوزنقهای است.
انواع دفیبریلاتور
دفیبریلاتورها پنج نوع هستند:
1. دفیبریلاتور دستی خارج از بدن Manual external
2. دفیبریلاتور دستی داخلی Manual internal
3. دفیبریلاتور خارجی اتوماتیک Automated external (AED)
4. کاردیوورتر_دفیبریلاتور قابل کاشت Implantable cardioverter-defibrillator (ICD)
5. دفیبریلاتور Wearable cardiac